Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 87]

Psalm

Als ik Hem in eenzaamheid ontmoet
rustend na krampachtig streven
al het weerloos willen in dit leven
offer op vervallen tempels bleek gebloed

Als Hij met liefde heilig maakt
wat eerst onheilig was in onze ogen
In ons het wreed verlangen, een steeds verder pogen
rusten doet en het diepverminkte eigen raakt

Als Hij zich van een morgen tot mij geeft
met het grote leed van geheimen
van vormen, visioenen en verloochende rijmen
in beeld dat tijd noch ruimte heeft

Dan zal ik wel begrijpen, het éénzijn juichen
en dit hart zo'n droef en dof gemis
zal nimmer weer onzinnig buigen

Ik zal dan liefhebben, diep
gelijk het zingen van zonnen, wanneer de eerste Mis
getuigt van Glorie en Enigheid van al hetgeen

Hij schiep