Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 86]

Storm

Wij gaan verder in de tijd
die wij niet begrijpen
op de zwarte zeeën zwalken
lichte loodsen
van ons durven denken

In de lichte morgenregen
wordt de dag veel kouder
en de tocht naar grote steden
wordt zeer plots vermeden
waar het waait en vriest

Van stormen stromen klanken
naar de hemel van het strand
na hevig woeden weet het al
een weg te banen in het zachte zand
meeuwen schreien regelmatig snikkend

Golven likken begerig lokkend
onmachtig razende godenwaan
vissers vrezen waanzin is nabij
brandende kou knarsend
huilende eenzaamheid