Antilliaanse Cahiers. Jaargang 1-2

[p. 75]

Ego

De vreugde van het vieren
maakt de mens zo moe
hij hoopt steeds weer
een vriend te zijn
een tweeling mede-mens

Hij weet niet uit te brengen
vage wezen van het denkgevaar
de eigen zeeën zwaartekracht
in mening van den ander
hij is van geest gescheiden
en vertolkt pas later
als hij nu gehandeld heeft

Zijn eigen warmte wordt een muur
een schutting voor het koude anders
en een ieder's stralenkrans
de gekken hebben geen
ween de kiemen van een ziekte