| 2,3 |
Daer: Daar waar (nl. bij de geliefde) |
| 2,4 |
Zeker, daar wordt de liefde me nu ontzegd |
| 2,6 |
O Dood, kom snel en treuzel niet |
| 3,2 |
Om met me te doen wat haar hart haar ingaf |
| 3,3 |
Maar kwaadsprekers hebben ervoor gezorgd |
| 3,4 |
ongevoech: last |
| 4,2 |
U minne: Mijn liefde voor u |
| 4,4 |
Maar uw tegengif is moord en gif (bedoeld is: de geliefde reageert negatief wanneer de ik zijn nood bij haar klaagt) |
| 5,1 |
Mocht ik haar nog te spreken krijgen |
| 5,3 |
soudt: zou het |
| |
vromen: baten |
| 5,4 |
afgaen: ontrouw worden |
| 5,5 |
mijn handen slaen: handenwringen (van smart) |
| 6,2 |
mocht mi gheschien: zou het me ten deel vallen |
| 6,3 |
Het kan me niet schelen hoe |
| 6,4 |
Ik zou nog één keer willen zien dat u mij uw liefde aanbiedt |
| 6,6 |
bien: aanbieden |
Een afgewezen minnaar beklaagt zich: zijn geliefde wil hem niet meer zien door toedoen van de kwaadsprekers. Hij heeft nog een sprankje hoop dat zij hem nog eens zal willen spreken, maar vooralsnog wenst hij dat de dood hem uit zijn lijden verlost (2,6 en 6,6). Het rijmschema in de eerste strofe wijkt af van dat in de overige strofen.
Verlanghen, ghi doet mijnder herten pijn is behalve in het Antwerps Liedboek overgeleverd in twee handschriften uit de tweede helft van de zestiende eeuw. Er zijn verder twee polyfone zettingen van de tekst bekend, die al dateren van rond 1500. In die tijd was er ook een intense belangstelling vanuit het geestelijke domein. Er werden maar liefst drie contrafacten met initiële ontlening op gemaakt: drie gevallen van Verlanghen int gheestelijc, zoals er een wordt aangekondigd in het Handschrift Meerman (Dordrecht, na 1525). Het pregnante eylaes, eylaes, eylaes wordt in de refreinen van deze contrafacten overgenomen, evenals in een ander contrafact, het in devote kringen populaire Gode wil ic myn hartgen opgeven.
De melodie vindt men in het Devoot ende profitelijck boecxken (1539), hier geritmiseerd naar de polyfone zettingen uit het Chansonnier Hieronymus Lauweryn van Watervliet (Nederlanden, 1505-1507), die de melodie in de sopraan weergeven. Bij de tekstplaatsing komt men in het refrein vaak noten te kort. Een oplossing is dan eylaes minder vaak te herhalen, zoals ook in de polyfone bronnen gebeurt.
Auteursrechtelijk beschermd