Het Antwerps liedboek. Deel 2. Commentaar

143 Schoon lief, hoe moechdi mi vergeten

Liefdesklacht.

1,1	Schoon: Beminnelijke
	moechdi: kunt u
1,2	Zo plotseling
1,3	Waarin schiet ik volgens u tekort?
1,4	maect mi des condt: laat het mij weten
1,7	Ik die u welgezind ben

[p. 333]

1,8	getrouwich: oprecht
1,10	Dat: (nl. zijn hartenbloed (1,9))
	reyn wijflijc saet: edele vrouw
1,11	daert al aen staet: waarvan alles afhangt
2,2	Maar zij heeft totaal geen aandacht voor mij
2,3	weerste: kostbaarste
2,4	Al beseft ze het niet
2,5	mindese mi: zou ze me liefhebben
2,6	Dan was al mijn leed voorbij
2,7	certeyn: zeker
2,8	weerste greyn: kostbaarste juweel
2,9	Boven al wat leeft, ben ik haar toegenegen
2,10	minlijc wesen: beminnelijke aard
	mat: krachteloos
2,11	In Venus' bat: (bedoeld is: In de liefde)
	plat: duidelijk
2,12	Denken dat je bemind wordt, is geen kunst!
3,1	Zou haar hart door mij in vuur en vlam kunnen raken
3,2	Spoedig, door brandende liefde
3,3	Al mijn bedruktheid zou voor mij voorbij zijn
3,4	Kon ik maar door haar bemoedigd worden
3,6	Sla hierop acht
3,7	propoost: streven
3,8	in mijn gevoech: tot mijn beschikking
3,10	Sla acht op mijn bedruktheid, zuiver vrouwelijk wezen
3,11	Een keer ‘lief’ (door jou gezegd) is zeker genoeg
4,1	amoreuse: beminden
4,2	kersouwe: madeliefje (gebruikelijke aanspreking van de geliefde)
	onder: onder de heerschappij van
4,3	des hemels throone: de hemel
4,4	ontlast: bevrijd me
4,6	ghetast: geborgen
4,7	Laat uw genade op mij neerkomen als dauw
4,8	quelen: jammeren
	maket seer: doet pijn aan
4,9	Mijn leden teer: Mijn zwakke lichaamsdelen

Dit lied is inhoudelijk een conventionele liefdesklacht, waarin de minnaar zijn liefdesverdriet beschrijft en zijn geliefde vraagt om beloning voor zijn trouwe dienst. Het meest opvallend is de vorm van het lied, met lange strofen (waarvan de eerste drie geketend zijn door een variërende herhaling

[p. 334]

van woorden: smerte (1,12) en smerten (2,1); conste (2,12) en Conde (3,1)) en een ambitieus rijmschema, dat echter nergens perfect behouden is. De eerste twee strofen hebben 12 verzen, de derde 11 en de vierde slechts 10. Blijkbaar zijn er regels verloren gegaan. Daarnaast is het rijm in geen enkele strofe vlekkeloos; de tweede strofe lijkt het schema nog het beste weer te geven: ababcaccdeed, waarbij er bovendien binnenrijm in regel 11 is (bat: plat). Op grond van dit rijmschema kunnen we vaststellen welke regels er ontbreken in de laatste twee strofen: in strofe 3 zouden tussen regel 4 en 6 twee lange regels moeten staan (vers 5: Ic bid u, lief is slechts de eerste helft van een versregel); in strofe 4 ontbreekt een regel tussen vs. 1 en 2 en tussen vs. 4 en 5. In de strofe 1 lijkt bovendien vers 5 te kort (er zou een rijm op -an moeten volgen). Het ontbreken van complete verzen lijkt te wijzen op slordigheden van de drukker, maar misschien was ook zijn kopij niet foutloos.

Dit lied lijkt nauwelijks bekend te zijn geweest. Het wordt buiten het Antwerps Liedboek precies eenmaal aangehaald, in Drie eenlingen, een tafelspel gedrukt in Delft in 1597 waarin verscheidene liedjes zijn verwerkt.

Literatuur: Repertorium 2001, t6208.