Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 444]

melodie Fruytiers 1565, nr. 68

[p. 445]

198 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Ic wil gaen om mijn ghewin
En soecken Hansken ende Gille.
Ick heb eenen man naer mijnen sin:
Hi laet mi doen al dat ick wille.
Als ict al besorghe op dit termijn,
Dan segt hi: ‘Een vrou van eeren suldi zijn!’

2
Ic loope rincketten aen elcken cant
En ic doe mijn keelken clincken,
Ic gheve mijnen man eenen penninc in de hant,
Daerme so gaet hi sitten drincken.
Als ic ghelt thuys brenge cust hi mijn,
Dan segt hi: ‘Een vrou van eeren suldi zijn!’

3
Ick sitte heel nachten op die banck,
Niet achterop, der lieden snaer!
Ick hebbe eenen man naer mijnen danck,
Hi draecht mi gans duer vier en water.
Als ic hem hou gaende te bier, te wijn,
Dan segt hi: ‘Een vrou van eeren suldi zijn!’

4
Al werdick beclapt, men vinter meer:
Daeraf en maect mijn man gheen voere!
Hi kijft so ruytelic voor mijn eer
En segt: ‘Mijn wijf en is geen hoere!’
Ick belove hem een paer cousen fijn,
Dan segt hi: ‘Een vrou van eeren suldi zijn!’

5
Hi laet mi nu mijn willeken doen
So langhe als icket al betale:
Coop ic nyeu cousen oft trijpen scoen,
Hi en vraghet mi niet waer dat ict hale.
Al doe ick al dit, ten is hem gheen pijn,
Dan segt hi: ‘Een vrou van eeren suldi zijn!’

[p. 446]

 

6

 

Al werdic ghebesicht, wat lichter aen?

 

Het en scaedt mi niet een boone!

 

Ick come weder thuys tot mijnen man

 

En ick gheve hem een gouden croone.

 

Als ic hebbe ghehadt een goet ravijn,

 

Dan segt hi: ‘Een vrou van eeren suldi zijn!’

 

 

 

7

 

Oorlof! Men vinter noch meer, bekent

 

Van sulcken aerde, in allen hoecken

 

In Vlaendren, Brabant, te Brugh, te Gent,

 

Die wel tconto orboren laten versoecken

 

En haer mans wel pay en met duchten fijn

 

En willen nochtans vrouwen van eeren sijn!