Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 420]

melodie Fruytiers 1565, nr. 41

[p. 421]

188 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Hout al aen, laet ons vrolic springen!
Ick sal ons singhen een nieu liet
En met genuechte wat voort gaen bringen,
Van dat nu cortelinghe is gheschiet:
Al van een vrouwe, die quam in rouwe
En moeste lijden groot verdriet.

2
Dit vrouken gent, seer fray van leden,
Tgaet so gheerne moy en fris,
En Hanneken is so wel tevreden,
Mach hi sitten aen den dis.
Eten en drincken, gheen achterdincken,
Van waer dat haer ghecomen is.

3
Twee jongers hebben dit vernomen:
Elck leyde haer van den sijnen voort
En begheerden thuerent thuys te comen
En seyden: ‘Mijn liefste lieveken, hoort:
Ick sal u gheven, sonder sneven,
Een roy cuers met een trijpen boort!’

4
Die ander sprack, al sonder quelen:
‘Ghi sijt die liefste dien ick weet.
Laet mi eens in u craemken spelen;
Ick sal u gheven een nieu hooftcleet!’
Dat vrouken seyde ras, sonder beyden:
‘Weest morghen te clocke acht bereet!’

5
Dat vrouken ras dat ginc zijn gangen,
Haer tweeste boelken die quam daer,
Si seyde: ‘Mijn liefste, sonder verlanghen,
Coemt morghen ten thienen, sonder vaer.
Clopt tuwer bate, ick sal u in laten,
En acht op mijn man niet een haer!’

[p. 422]

 

6

 

Smorghens vroech, al voor den daghe,

 

Dat vrouken gheliet haer seer cranck,

 

Maer lacen, wat haer Hanneken vraechde:

 

Twas: ‘Neemt te werckewaert uwen ganck

 

En laet mi rusten, met cleender lusten;

 

Die siecte mach vergaen, Goddanck!’

 

 

 

7

 

Te clocke acht quam den eersten

 

En speelde totten thienen zijn spel.

 

Met dien so quam daer ooc den tweesten

 

En clopte metten rinck seer snel.

 

Den vrijer opspranck teghen zijnen danck:

 

‘Het is u man en niemant el!’

 

 

 

8

 

Dat vrouken was seer haest beraden

 

En heeft hem op den solder ghestelt.

 

Den anderen ghinc zijn pack ontladen,

 

Den eersten was alle zijn vruecht ghevelt:

 

‘Ras nu, met liste in dees kiste!

 

Mijn man coemt! Ick hebt twaelf ghetelt!’

 

 

 

9

 

Die man quam thuys en meende gaen eten,

 

Daer en was niet met allen bereet...

 

Ras heeft hi daer zijn wijf gesmeten

 

En seyde: ‘Ghi vuyle hoere wreet!

 

Hi salt betalen, rasch, sonder falen,

 

Dier boven is; den Heere weet!’

 

 

 

10

 

Den ruyter van boven sprack met liste:

 

‘Hi moet gheven den helft van dien,

 

Die daer licht al in die kiste,

 

Hi heeft haer uryne besien!

 

Ic hebber ghelaten thaer den bate

 

Om haer ghesontheyt! Adieu, wi vlien!’

 

 

[p. 423]

 

11

 

Oorlof wi nemen int ghemeene

 

En bidden elck, wie dat ghi sijt,

 

Oudt, jonck, groot en cleene,

 

Dat ghi u van sulcke meesters bevrijt.

 

Die vroukens bedriegen haer mans en liegen

 

En makense Hannekens breedt en wijt.