Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 403]

181 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Die Ghelders ende die Fransoysen
Die sijn daerom bekent:
Sy branden ende sy roofden
Op dit Bourgoensche lant,
Dwelck ons Keyser was onbekent.
Hi was ghevaren al uut zijn lant,
Qualijck cost hijt weten
Wat sijn volck hier mocht ghebreken.

2
Ons Keyser verhoorde die sprake
Hoe dat wi waren ghequelt,
Hi comt sijne leghere doen maken
Voor Cleflant in dat velt.
Hy wilt aenschouwen cleyn ende groot
Ende smijten die Cleefsche ende Geldersche doot.
Ghene pays en sal hen baten,
Al sou den Aren sijn leven om laten.

3
Den Aren is stout int vlieghen
Met sijn vedere wijt,
Hi sal den Lelyen verdrijven,
Die Ghelders bloeme ter spijt,
Om dat si op ons draghen haet ende nijt.
Sy meynden, wi waren des Keyser quijt,
Maer neen, Godt danck den Heere,
Hy comet hen den crijch verleeren.

4
Waer is den verrader ghevaren
Die lestmael voor Loven was?
Het viel hem suer om draghen,
Het ransoen dat men hem daer gaf:
Van clooten, van poyere, was een abuys.
Hy moest dan lopen totten coninckhuys
Om dat ransioen te draghen
Dat hem die Lovenaers gaven.

[p. 404]

 

5

 

Het mosten hem wel seer spijten,

 

Den schellem, den onverlaet,

 

In sijne breydel bijten,

 

Al om te wreeken sijn quaet.

 

Omdat hi te Lueven niet en binnen quam

 

Met alle sijn verraders lam

 

Die hi daerin hadde bescreven

 

En Jochendaelders hadde ghegheven.

 

 

 

6

 

Ghy Borgoensche, en wilt niet trueren,

 

Schafft wederom eenen huepschen moet.

 

Na suere comt tsuete,

 

Al vallet u teghenspoet.

 

Hebdy verloren eenich goet?

 

Verwacht den Keyser met der spoet

 

En wilt hem blijven ghetrouwe,

 

Ghi sult winnen die croone van gouwe.

 

 

 

7

 

Maer die dit heeft ghesonghen,

 

Oft diet eerstmael sanck,

 

Hy sprack met Vlaemsche tonghen,

 

Gheboren al in Brabant.

 

Van blijschap drinckt hy geerne den wijn,

 

Lijf en goet is voor den Keyser fijn.

 

Wi willent met hem waghen,

 

En bistaen tot alle sijn daghen.