Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 405]

182 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Die wachters hoorde ick reden:
‘Ghi lantsknechten, maect u in de weer:
Meynaert met sinen lammen leden,
Die comt ons voor Heynsberch heyr.
Hy brengt met hem so menich man,
Ghy crijslieden, wiltse aenschouwen an
Ende wilt verdienen tprijsen
Na doude lansknechts wijsen!’

2
So haest als wy vernamen
Ende hoorden des wachters woort,
Wy lantsknechten alle tesamen
Maecten ons al op die poort.
Men sach daer geen crijsknecht trueren:
Het dochte ons meest Gelderse boeren!
Wy boden haer goeden morghen
Ende schoten daerin sonder sorghen!

3
Eenen brief is ons ghecomen
Met een bode, al op dat pas,
Daerin dat wy vernomen
Dat Meynaert haer overste was.
O hertoch Willem, hoochgheboren man,
Is uwen raet an Meynaert van Ham,
Merten van Rossem en sulcke reden?
Si bringhen u om landen en steden!

4
‘Bode, keert wederom tzo velden,
Dat gheven wy u voor den besten raet.
Segt Meynaert dat hi laet zijn schelden
En sie wat in sinen boesem gescreven staet.
Hi begheert van ons dese stercke stadt?
Schaemt hy hem niet, wi weten wel badt!
Wilt hy ons crijghen leeren?
Den Keyser hebben wy tot een heere!

[p. 406]

 

5

 

Hi begheert een antwoordt schriftelick?

 

Dat dunct ons wesen so vreemden spel!

 

Met spicen, cortouwen ende derghelijck,

 

Hebben wy leeren schrijven wel!

 

Daer hebben wy mennighen lantsknecht by:

 

Sy schrijven so dapper met pulver en bly.

 

Wilt hy die brieven lesen?

 

Van die pocken sullen wy hem ghenesen!’

 

 

 

6

 

Op eenen morghen si ons beleyden,

 

Op eenen saterdach dat dat gheschach,

 

Mer des maendachs moesten sy wederom scheyden:

 

xix vendelijn men vlieghen sach!

 

Si hoorden: daer quam so grooten gewelt,

 

Meynaert van Ham moeste rumen tvelt.

 

Dat deden die Borgoensche heeren:

 

Het narrenspel wilden sy hen leeren.

 

 

 

7

 

Thof van Borgoenien willen wi loven,

 

Dat ons heeft ontset met spijse ende dranck.

 

Nu sitten wy by den cacgeloven,

 

‘Nirredomnoeye’ is onsen sanc!

 

Op Meynaerts garde worden ons dye billen bloot,

 

Die Keyser loont ons met penningen root.

 

Wy maken ons cleeder doorsneden

 

Naer doude lantsknechts seden.

 

 

 

8

 

Die dit liedeken dichten,

 

Dat was een lantsknechts goet.

 

Sijn herte dat sach men verlichten.

 

Hi isser wel toe ghemoet

 

Om Heynsberch te houden ende drincken den wijn,

 

Aen Meynaerts garde en wil hy niet meer sijn:

 

Hi laet hem sijn brillen vercoopen,

 

Hi wil blijven bis Keysers hoopen.