Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 364]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 8

[p. 365]

162 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Wie wil hooren een goet nieu liet?
En dat sal ic ons singhen,
Mer dat te Wittenberch is geschiet,
Van also vreemde dinghen.

2
Daer ghingen twee gespeelken goet
So verre aen gheen groen heyde;
Die een die voerde eenen huebscen moet,
Die ander weende seere.

3
‘Ghespele, wel lieve ghespeelken goet,
Waerom weende ghi so seere?
Mer weent ghi om uus vaders goet,
Oft weent ghi om u eere?’

4
‘Ic en ween niet om mijns vaders goet,
Ick en ween niet om mijn eere!
Wi twee, wi hebben eenen lantsknecht lief,
Rijck God, wie sal hem werden?’

5
‘Ghespele, wel lieve ghespele goet,
Laet mi den lantsknecht alleene,
Ick sal u mijnen broeder gheven,
Mijns vaders goet een deele.’

6
‘Och, dijnen broeder en wil ic niet,
Noch dijns vaders goet een deele!
Ic hebbe veel liever mijn soete lief,
Dan silver oft root gulden.’

7
‘En neme ick dan die rijcke,
So truert die suyverlijcke:
Die rijcke wil ic laten varen
Ende nemen die suyverlijcke.

8
Een luttel goets is haest verteert,
Dan heeft die liefde een eynde;
Dan zijn wi twee noch jonc ende sterck,
Meer goets mach ons ghewerden.’

9
Hi nam dat maechdeken bi der hant,
Bi haer sneewitte handen,
Hi voerdese door dat groene wout,
Dat groene wout ten eynde.

10
Daer vonden si twee een bedde
Van peerlen ende van siden.
‘Adieu, adieu, mijn soete lief,
Het gaet sich aen een scheyden!’

11
Maer die dit liedeken eerstwerf sanck,
Hi hevet wel ghesonghen.
Hi hevet alle vroukens lief;
God scheynde die verraders tonghen!