Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 328]

145 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
‘Souvereyn van Vlaenderen,
Laet sincken uwen moet.
Wilt u ghevanghen gheven,
Behouden lijf ende goet.
Voor Nyeupoort willen wi maken spel!’
‘Nu swijghet, verrader, stille,
U meninghe verstae ic wel.

2
Soude ic mi ghevanghen gheven?
Ic en ben noch niet vervaert.
Ic rijde hier lancx die mueren,
Ick sitte hie op mijn paert.
Ic gheve den ruyters goeden moet,
Ick drincke den wijn uut schalen
Ghelijck menich stout ruyter doet.’

3
Herman die op der clocken sloech,
Hi sach int Fransche heyr:
‘Wel op, ghi borgers van Nieupoort!
Stelt u nu vromelick ter weyr,
Want ons en gaet geen slapen aen!
Ick sie die Fransche knechten
Blanck in haer harnas staen.’

4
Si quamen daer aengedrongen,
Veel blancker dan een ijs
Op eenen morgenstonde.
Si behaelden daer cleynen prijs,
Crevecoor met alle zijnder macht!
Nyeupoort, hout u vast,
Ghi en sult niet ghewonnen zijn!

5
Die Zwitsers met haren cransen,
Si lagen daer al versmoort,
Si en hadden gheen herte om dansen.
Dies truerde Crevecoor,
Dat hi was comen sonder avijs,
Al voor dat stedeken van Nyeupoort;
Hi behaelde daer cleynen prijs.

6
Die dit liedeken dichte,
Dat was een ruyter goet.
Hi faelgeerde in zijn gesichte,
Dies truerde hi in sinen moet.
Hy bidt Maria, die Maghet soet,
Dat Si dat soete Vlaenderlant
Wilt nemen in Haer behoet.