Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 226]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 18

[p. 227]

98 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Ic hadde een gestadich minneken,
- Geen scoonder die daer leeft -
Vercoren in mijn sinneken.
Van rouwe mijn herte beeft,
Want si mi nu begheeft.
Daerom mach ic wel scriven:
‘Wantrouwe van alle wijven’,
Want si een ander heeft.

2
Twee bruyn ogen so draget si
So vriendelic int gesicht,
Daermede so verjaget si
Druck, lijden, int gewicht.
Tis lange tevoren gedicht,
Tis lange tevoren geschreven,
Dat si mi soude begheven:
Want vrouwenwoorden die zijn lichte.

3
Soete, weerde lieveken,
Peyst somtijts eens om mi,
Doet vry al u gherieveken
Al sonder fantasi.
Seer selden ben ic bly,
Weder ic ete oft drincke:
Om u ist dat ic dincke,
Al wijsdi mi voorby.

4
Hoe soude ic haer vergeten?
Ic ligghe in swaer verdriet.
Van drincken noch van eten
Can ic ghevoeden niet.
Ick weet wel hoe si hiet
Die mijn herteken heeft bevanghen:
Naer haer staet alle mijn verlanghen,
Ic leve in swaer verdriet.

5
O Venus, soete vrouwe,
Is dat u dienaers loon
Int eynde van u trouwe?
So ist beghinsel schoon.
Dies sterf ic duysentich doon:
Dat haer een ander sal trouwen,
Die bloem van alle vrouwen
Al onder des hemels troon.

6
‘Adieu’ mach ic wel scriven,
Adieu is mijn advijs.
Bedroghen moet ic blijven
Als Salomon die wijs,
Die schole van Parijs,
Absalon die schoone.
Schoone vrouwen spannen die croone,
Die geve ic den hoochsten prijs.

7
O bitterlijcke Scheyden,
Waertoe sidy ghemaect?
Die doot wil mi verbeyden
Die also bitter smaect:
Het moet ghescheyden zijn!
Schoon lief, staet mi te spraken,
Ick valle in desperaten,
Ic blive al in die pijn.