Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 204]

melodie depb 1539, nr. 80

[p. 205]

88 Een oudt liedeken

[Commentaar]

1
In mijnen sin hadde ick vercoren
Een maechdeken jonck van daghen.
Schoonder wijf en was noyt geboren
Ter werelt wijt na mijn behaghen.
Om haren wille so wil ick waghen
Beyde lijf ende daertoe goet.
Mocht ic noch troost aen haer bejaghen,
So waer ick vro, daer ic nu trueren moet.

2
Haer minne doet mi mijn herteken quelen:
Ick ducht dat ick dat sal besterven!
Nochtans soude si mi niet vervelen,
Mocht ic noch troost van haer verwerven.
Die nijders tonghen willen my bederven,
Des ben ick gheworden vroet.
Woude si mi in haer herteken erven,
So waer ick vro, daer ic nu trueren moet.

3
Ick en derft haer niet voor oogen leggen
(Aldus moet ick blijven in die quale)
Noch van mijnen weghe doen segghen;
Aldus ist voor mi niet altemaele.
Nochtans is si die principale
Die mi dicwils versuchten doet.
Mocht si dat weten, die cuyssche smale,
So waer ick vro, daer ic nu trueren moet.

4
Och, oft si dat wiste, die suyver juecht,
Tghequel dat ick om haer moet lijden,
Si soude mi loonen bi haerder duecht
Ende beteren in corten tijden.
Mer lacen, dat staet daer besiden,
Nemmermeer so en crijghe ick boet.
Mocht ick noch eens met haer verblijden,
So waer ick vro, daer ic nu trueren moet.

5
Dat gepeys van huer doet mi verhooghen.
Hoe wilde ick mi blijde ghelaten,
In spijt van alle nijders die mi ooghen
Ende al die mi haten!
Och, woude si mijn lijden vaten,
Dat reyne wijflijck bloet,
Woudt si mi noch comen te baten,
So waer ick vro, daer ic nu trueren moet.