Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 182]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 3

[p. 183]

79 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
‘Het reghende seer ende ick worde nat.
Bi mijnen boel sliep ick te nacht,
Bi mijnen boel alleyne.
Rijc God, mocht ick die liefste zijn!’

2
Hi clopte voor haer cleyn veynsterkijn.
‘Staet op, mijn lief, ende laet mi in!
Ic heb hier so langhe ghestanden,
Mi dunct dat ick vervrosen ben.’

3
Dat meysken schoot aen een hemdeken wit.
Si liet in den ruyter fijn.
In haren blancken armen
Hiet si den ruyter wellecoem zijn.

4
Mer snachts, ontrent der middernacht,
Doen gaf die bedsponde eenen crack
Ende si weende seere.
Si weende also seere: haer docht dat si bedroghen was.

5
‘En weent niet, mijn soete lief,
Ick sal u schrijven eenen brief
En trouwen dy
Tot eenen wijve: ghi sulter certeyn die liefste zijn.’

6
‘Ghi ghelooft mi veel, ghi hout mi cleyn,
Ghi en biedt mi daertoe groot noch cleyn
Ende ick draghe een kint,
Een kindekin also cleyne: ick en weet certeyn den vader niet.’

7
‘Draecht ghi een kint, so cleynen kint,
So siet dat ghi den vader vint!
Oft ghevet mi,
Mi oft mijnen gheselle: dat kint dat moet ghehouden zijn.’

[p. 184]

 

8

 

Dat meysken swoer al bi Sint Jan:

 

‘Bi mi en sliep noyt ander man,

 

Niet meer dan ghi,

 

Dan ghi, valsche bedrieger: ghi staet so vaste in mijnen sin.’

 

 

 

9

 

Die dit liedeken eerstwerf sanck

 

Dat was een ruyter al van der banck

 

Ende hi sanghet so fijn.

 

Hi hevet wel ghesonghen; by die liefste en mocht hi niet zijn.