29 Een nyeu liedeken
[Commentaar]
Des hadde een Swave een dochterlijn,
Si en woude niet langher dienen;
Rock ende mantel woude si haen,
Twee schoenen met smale riemen.
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
‘Des wildy rock ende mantel haen,
Twee schoenen met smale riemen?
So gaet tAusborch in die stadt,
Ende groote heeren dienen.’
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
Doen si tAusborch binnen quam,
Si vraechden na den besten wijn,
Daer ruyters ende lantsknechten saten.
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
Doen si in der stoven quam,
Men brochte haer eens te drincken.
Si liet haer ooghen ommegaen,
Den beker liet si sincken.
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
Si namen die terlinghen in de hant,
Si begonnen daer te spelen;
Die daer die meeste ooghen worp,
Die sliep bi der schoonder vrouwen.
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
Hi nam schoon Elsselijn bi der hant,
Bi haer sneewitte handen;
Hi leyse daer hi een beddeken vant,
Dat groene wout ten eynde.
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
Hi sette haer neder op die banc,
Si en dede niet dan weenen.
‘Noch hebbe ic stoute broeders drie,
Eenen rijcken vader tsoheyme.’
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
‘Dats hebdy stoute broeders drie,
Eenen rijcken vader tsoheymen?
So moechdy dit jaer een huerlinc zijn -
Eenen rijcken vader tsoheyme!’
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
Mer doen si opter gassen tradt,
Haer bekende hare broeder.
‘Och suster,’ sprac hi, ‘suster mijn,
Hoe is die reyse verganghen,
Dat den roc vore corter is
Ende achter veel te langhe?’
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
‘Och broeder,’ sprac si, ‘broeder mijn,
Du riedeste mi aen mijn eere;
Hadde mi dat een ander ghedaen,
Hi soudes mi wederomme keeren.’
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
Die dit liedeken eerstwerf sanc,
Hi hevet geerne ghesonghen.
Een vroom lantsknecht is hi genaemt,
TAusboorch binnen der stede.
Ja, schoon isser mijn Elsselijn!
|
|
Auteursrechtelijk beschermd
