Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 64]

melodie Fruytiers 1565, nr. 7

[p. 65]

26

[Commentaar]

1
‘Den winter comt aen, den mey is uut,
Die bloemkens en staen niet meer int groene,
Die nachten zijn lanc door des winters vertuyt.
Nu lust mi wel wat nieus te doene,
Mijn jonghe juecht is nu in saysoene!
Mijn man en is niet wel mijn vrient:
Ey, out grisaert, al sliept ghi totter noene,
Ghi en hebt niet dat mi dient!

2
Het was mi van tevoren gheseyt,
Dat ghi waert van slutsaerts bende;
U spel mi oock niet en ghereyt,
Int beghinsel noch int eynde.
Waer ick mi keere oft wende,
Mijn man en is niet wel mijn vrient:
Ey, out grijsaert, dat ic u oeyt kende,
Want ghi en hebt niet dat mi dient!

3
Vermaledijt so moeten si zijn,
Die dat houwelijc van hem voortbrochte:
Het schoon coluer, den reynen maechdom mijn,
Dat die griecke aen mi verlochte!
Mi en rocx, hoe ick van hem gerochte;
Mijn man en is niet wel mijn vrient:
Ey, out grysaert, dat vlees ic te dier cochte,
Want ghi en hebt niet dat mi dient!’

4
‘En weent niet meer, mijn soete lief,
Ick hebbe genoech voor u behagen!
Silver ende gout, van als u gherief,
Daertoe bereyt u levedaghen.
Van mi en hebdy dan niet te claghen.
Ghi segt, ic en ben niet wel u vrient...’
‘Ey, out grisaert, dat beenken moetty knagen,
Want ghi en hebt niet dat mi dient!

[p. 66]

 

5

 

Had ic pampier, schoon parkement,

 

Penne ende inct, ick schreve daerinne

 

Aen die liefste prince bekent,

 

Dat hi soude comen tot zijn vriendinne

 

Dien ic met goeder herten beminne.

 

Want mijn man en is niet wel mijn vrient:

 

Ey, out grisaert, al soudi daerom ontsinnen,

 

Ic heb een ander liefken die mi dient!’