Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 58]

melodie Souterliedekens 1540b, ps. 73

[p. 59]

24 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Den mey moet wech na tsomers saysoen,
Den winter is voor ooghen.
Ghi minnaers, coemt helpen ende bistant doen,
Eer si, brandich, verdrooghen.
Door des winters virtuyt
Gheen cruydeken en spruyt,
Voor bloemkens groeyen biesen.
Het doet knyedick sneeuwen ende vriesen.

2
Van sanghe so zijn dye voghelkens ghespent
Ende seer truerlijc ghedoken.
Den vorst der velden juecht doot ende schent,
Die sonne staet int beloken.
Voor tcoeldauwich rosier
Prijst men dan een goet vier,
Den heyrt die valt te cleene.
Die velden staen alleene.

3
Dye bonte craeyen zijn alleen int lant
Als si wel moghen souden.
Deen blaest, dander clippertant,
Ende si zijn blaeu van couden.
Ghi liefkens, twee en twee,
Moecht door de coude snee
Te velde nemen u ganghen
Ende daer snotvincken vangen!

4
Amoreuselijck zijnde vergadert dan,
Tmoet alle vruecht passeren!
Met nyet meer volckx dan wijf ende man
Moecht ghi dan majoleren
Ende na des winters aert
Maertsbier of wagebaert
Met een poeyerken bestroeyen:
Verfraeyt siel ende lijf int poyen.

[p. 60]

 

5

 

Een eycken rozijnken dat hooge laeyt,

 

Tgeeft een natuerlijc luesen,

 

Al ist dat buyten haghelt, reghent, oft waeyt,

 

Dat doet de kaecxkens blosen.

 

Al is die winter stranck,

 

Haer nachten, die zijn lanck:

 

Om vrolijc te zijn ter tijcke

 

Het is een heymelijc rijcke!

 

 

 

6

 

Princelijcke vroukens, seer aerdich geplucht,

 

Coemt met u lief ter bane.

 

Die sterrekens staen en quicken aen die lucht,

 

Seer claer so blinct die mane.

 

Sinct, clinct, joct ende speelt!

 

Indien dat u verveelt,

 

Condy u niet verwermen,

 

Vliecht in uus liefkens armen.