Het Antwerps liedboek. Deel 1. Teksteditie

[p. 22]

8 Een nyeu liedeken

[Commentaar]

1
Aylacen, rijck God Heere,
Wat sal ic nu aengaen?
Ic soude so geerne mijn liefken spreken,
Eylacen, mer ick en can.
Ist dat ic slape, wake, ete oft drincke,
Tis quaet, wat ic beghinne.
Altoos staet si in minnen sinne,
In minnen soeten sinne,
Altoos staet si in minnen sinne,
Int herteken van binnen.

2
Mijn lief hadde mi ontboden.
Si seyde, si soude mi trouwen
Ende daer en is si niet bleven bi,
Die alderschoonste vrouwe.
Hadde si ghehouwen,
So waer mijn hert ghesont.
Adieu schoon lief, mijn rode mont,
Adieu schoon lief, mijn roode mont,
Adieu schoon lief, mijn roode mont
Ende blijft altoos ghesont.

3
Ic sach mijn alderliefste lief
So vrolic aen den danse gaen,
Si was fraey gheciert,
Scaerlaken had si aengedaen.
Ic badt haer vriendelijcken
Al om haer beste cleet.
God gheve die nijders alle mijn leyt,
God geve quaey tongen alle mijn leyt,
God geve quaey tongen alle mijn leyt,
Die quaet van mijn lief seyt!

[p. 23]

 

4

 

Och, had ick eenen wensche

 

Mer dien ic wenschen souwe,

 

Ic sou mi selven gaen wenschen

 

Bi een so schoonen vrouwe.

 

Haer vriendelic aengesichte

 

Bevruecht dat herte mijn.

 

Van haer te scheyden doet mi pijn,

 

Het doet mijnder herten pijn;

 

Haer vriendelijck aenschijn

 

Verfraeyt dat herte mijn.

 

 

 

5

 

Beneden aen mijn herte

 

Daer staet so diepen hol:

 

Dat is den druc mijns levens.

 

Des lijdens ben ick vol,

 

Dat daer, dat daer, dat daer,

 

Dat daer geen blijschap in en mach!

 

Hebt ghi, schoon lief, goeden dach,

 

Hebt ghi, scoon lief, goeden dach,

 

Hebt ghi, schoon lief, goeden dach,

 

Alst anders niet zijn en mach!