Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen
(1975)–Anoniem Antwerps liedboek–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 184]
| |
Een nyeu liedeken1.
Ga naar margenoot+ Met eenen droeven sanghe
So claghe ick mijnen noot:
Het scheyden valt mi stranghe
Al van dat vrouken minyoot.
Uut mijnen ooghen saen
Vloeyt so menighen heeten traen
Al om die liefste mijn,
die nu anders is beraen
En mijn ontrou heeft ghedaen.
Och, het scheyden doet mi pijn!
2.
Schoon amoreuse care,
Ick en haddes u noyt betrout.
Laests spraken wi te gare
Schoone woorden menichfout.
| |
[pagina 185]
| |
Och, hoe was ick also bot!
En met mi hout ghi u spot,Ga naar margenoot+
Ja, also ic aensie!
Laetsts vant ic die doere in slot;
Met een ander lief int cot
Waert ghi vrolijck ende blije.
3.
Dus vinde ic mi bedroghen,
Quade tonghen hebbent mi verbeent.
Schoon woorden al gelogen
Spraect ghi en niet en meent.
Ja, al biden raet,
Door qua tonghen quaet
Sijt ghi van mi vervreemt
Ende oock heel van mi versaet.
Hoe coemt dat ghi mi aldus versmaet?
Noeyt en heb ick met u geschimt.
4.
Adieu, schoon reyn figuere,
Adieu, schoon eglentier!
Ic en can gerusten niet een ure
Om u, reyn violier.
Och mocht ick noch eens ontfaen
Eenen soen, het waer gedaen,
Aen u schoon roode mont,
Och, mijn lijden saen
Waer dan al geheel ghedaen,
Want mijn herteken hebt ghi doorwont.
5.
O edel god der minnen,
Cupido, staet mi bi!
Venus' discipulinnen,
Aen u roep ic: ay my!
Also ghi mi doet aenschijn,
Oock bedroghen sal ick zijn,
Ghelijck Salomon seer wijs
Ende ooc Absalon seer fijn.
Wel schoone rosemarijn,
Stae ick op een craeckende ijs?
6.
Adieu, adieu, princesse,
Daer ic sin op hadde gheleyt!
Het was mi een droeve lesse,
Als ghi mi u trouwe ontseyt.
Qua tonghen breken wel een been
En si en genesen geen,
Dat heb ic nu verstaen.
Och adieu, wi moeten scheen.
God die wil u wel gheleen
En beschermen van alle quaen.
|
