Het Antwerps Liedboek. 87 Melodieën uit 'Een schoon liedekens-boeck' van 1544. Deel 1. Liederen

[p. 30]

14
Die vogelkens inder muten
Een nyeu liedeken
AL XXVIII melodie tekst

Een nyeu liedeken

⁺ Die vogelkens inder muten,
Si singen haren tijt.
Waer sal icx mi onthouden?
Ic ben mijns liefkens quijt.
Waer sal icx mi onthouden?
Ende ic haer so gaerne aensie.
Al spreec ic u, liefken, so selden,
Ic scenc u mijn herteken is fier.

+ fol.16r

[p. 31]

2.

 

Ic ginc noch gister avont

 

So heymelijc eenen ganck

 

Al voor mijns liefkens dore,

 

Si wist mi cleynen danck.

 

‘Staet op, mijn alder liefste,

 

Staet op ende laet mi in.

 

ic swere u op al mijn trouwe:

 

Ic en had noit liever dan dy.’

Scoon lief, laet u gedencken
Dat ic eens die liefste was
Ende lach in uwen armen.
Nu ben ic geworden een onwaert gast.
Al hebdi mi nu begheven,
Noch drage ic eenen huebscen moet.
Die liefte bloeyt winter en somer,
Dat de coele mey niet en doet.

Hi tooch van sinen handen
Van goude een vingherlijn.
‘hout daer, mijn alder liefste,
Daer is die trouwe van mijn.
Mer oft yemant vraghet
Wie u dat vingherlinck gaf,
antwoort hem met huebsce woorden:
die eens die alder liefste was.’

Ic hoorde ghister avont⁺
So lustelijck eenen sanck:
Mijn liefken die gaet houwen,
Ick en weets haer gheenen ondanck.
Al heeft si mi nu begheven,
Noch draghe ick eenen huebschen moet.
Die liefde bloyet winter en somer,
Dat die coele mey niet en doet.

Die dit liedeken heeft ghesonghen,
Dat was een ruyter fijn.
Sijn herteken ghinck int lichte
Met schoone vroukens fijn.
Dit liet heeft hi ghesonghen
Ter eeren der liefste zijn
In spijt der nijders tonghen.
Sijnen naem is Jonghen Stijn.

+ fol.16v