Antwerps liedboek

216 Een nyeu liedeken

1
HEt sou een ghildeken wt vrijen gaen
daer vant hi die alder liefste staen
Het docht hem wesen een schoen aenscouwen
twee trijpen scoen so draecht si aen
En daer toe twee fleweelen mouwen

2
Si sprack ghy sijt mijn wtuercoren
maer ic hebbe vreese van mijnen vrienden toren
En uwen staet en souts niet wel vermuegen
scaerlaken coersen te dragen naer mijn behoort

[fol. 125r]

 

met fleweele gebort om mijn verhuegen.

 

 

 

3

 

Ioncfrouken ghi sijt mijn steruen en leuen

 

Bi v es alle druck verdreuen

 

Bouen alle ander scoone vrouwen

 

Een sayen faelle sal ic v gheuen

 

En daer toe twee fleweelen mouwen

 

 

 

4

 

Ionc Ruyter ghi en sijt mi maer te goet

 

En rijc genoech dies ben ic vroet

 

maer ten mach voerwaer alsoe niet wesen

 

mocht ic mijnen wille doen zijt dies wel vroet

 

Soe waer mijn herteken ghenesen

 

 

 

5

 

Ioncfrouken en haddijs mi niet versocht

 

mijn dagen en haddic op v niet ghedocht.

 

Ic sey v vrienden en soudent niet gedoogen

 

dat een brouwers knecht aen v sou zijn ghecnocht

 

Van buten slans wt hueren oogen

 

 

 

6

 

Och maechdeken het es wel ghedaen

 

Naer vrienden danck wilt altijt staen

 

Ic hope den tijt en sal mi ia niet rouwen.

 

dat icker noch wel vinden sal hoort mijn vermaen |

 

die hem lijden sullen met halfosetten mouwen

 

 

 

7

 

Oorlof princesse doet altijt wel

 

Want houwen en is gheen kinderspel

 

Maer tes vrij dat ghi hu seluen wilt verdieren

 

Noch segic mijnen staet en vermaech niet wel

 

Te doen draghen fleweelen colieren

 

 

 

8

 

Men mach niet meer dat nieu liedeken singen

 

die brouwers knechten souden hem gesmeten vinden

 

Om dat zijt wt hem seluen dichten

 

hier isser nock in stede hoort mijn vermaen

 

dies hem moeyen willen om die alderliefste