Antwerps liedboek

169 Een nyeu liedeken.

1
WY groeten mijn heer met grooter eer
Van keyenborch verheuen
Sonder yet meer wi groeten hem seer
God laet hem langhe leuen
Van ons geslacht so isser veel
Men canse niet ghetellen
Wat batet dat ict swijch oft heel
Wi zijn bestroeyt met dat tuylsche meel
Wi draghen cappen met bellen

2
Wi zijn al mal tis ons gheual
Wi willent ooc wel weten
Int aertsche dal maecken wi gheschal
Ons wijsheyt is versleten
Wi en kennen groen wit swert noch root
Waer vintmen meerder dwasen |
Onse sotheyt is so groot
Si blijft ons bi tot inder doot
Wi en konnen niet dan rasen

3
Die sommighe gaen strijcken men machse kijcken
Si willen ons verachten
Voor ons ghelijcken so willen si wijcken
Si zijn van ons gheslachten
Te botterdam zijn si ghedoopt
Te dixmuyen zijn si gheboren
Waer ghi gaet oft waer ghi loopt
Ghi vinter sotten opghehoopt
Int bont gaen si versmoren

4
Si gaen brageren met bonte cleeren
Si zijn seer opgheblasen
Men moetse eeren ghelijcken heeren
Waer vintmen meerder dwasen
Om datse hebben so grooten goet
doen si al wijse wercken
Watmen met sulcken dwasen doet
Het schijnt al datmense prijsen moet

[fol. 94r]

 

Dus en canment niet wel merken