Antwerps liedboek

156 Een nyeu liedeken.

1
UAn lieue te dichten wil ic beginnen
Al en ist ooc niet int openbaer
al wilde ict laten ic en soude niet connen
die minne van haer valt mi te swaer

2
Helpt god heere wie sal ict claghen
Mijn onghenoechte mijn swaer verdriet.
Ic gae te niet en van daghe tot daghen
Mer niemant en weet wat mijns geschiet

3
Ic hebbe ghemint ic en twijfel niet.
Een die mi noch bedriegen sal
Oorlof schoon lief wi moeten scheyden
Ten haluen ghekeert en doelt niet al

4
Ist quaden wille oft quaet insteken
dat ic so rasch vergheten moet zijn
V minne die doet mijn herte breken |
Si quelt mi ter doot dat dunct mi

5
Heer god mocht ic den dach noch leuen
dat si mi minde ende ic haer niet
So soude mijn herteken in vruechden leuen
daer ic nv ben in swaer verdriet

6
Die dit liedeken eerstwerf sanck
dat was een ruyter van herten fijn
Mocht hi slapen in zijn liefs armen blanck
Vol vruechden waer dat herte zijn