Antwerps liedboek

146 Een nyeu liedeken.

1
TRueren ghi zijt mijn eyghen bleuen
Troosteloos ben ick vol fantasien
dat hebben dese nijders tonghen ghedaen
Want si solaes van lieften benijen

2
Hoe soude ick mi dan moghen verblijen
Want wat ick doe tis al verloren
dese pijn is mi seer swaer om lijen
die liefste en mach mi sien oft hooren

3
Deden die nijders diet souden mercken.
Ick sprackse aen waer icxse aensaghe
Ende segghen haer al van venus wercken
Hoe si mi quelt van daghe tot daghe.

4
Het moet wel zijn een iammerlike plaghe
Van schaemten en can ic mi niet verweeren.
dat ick mijn lijden haer soude claghen
dus en can ic niet comen tot mijn begeeren

5
Ay lacen nv ist altemael ghedaen |
Waer ick mi keere oft waer ick mi wende
Van troosten en hoor ick gheen vermaen
Si hout haer oft si mi niet en kende

6
Woude si mi troosten die waerde geminde
Ende gheuen mi een vriendelijck opslach
So waer verdreuen alle mijn allende
Ende al dat mijn herte deeren mach

7
Och lacen nv ist al om niet
dat ic haren wille hebbe ghedaen
Van mi vliet si als si mi siet
Mijn lijden en wil si niet verslaen

8
Och woude si mi in danck ontfaen
Ick soude haer noch te beminnen gheuen
Mer neense si sout noode van monde slaen.
Twelck doet mi suchten ende beuen

9
Schoon lief ick en weets mi gheenen raet
Hoe ick mi seluen soude moghen vermaken.
Mijn sinnekens zijn seer disperaet
Mi en mach gheenen troost ghenaken

10
In hopen moetic mijn genoech te maken

[fol. 81r]

 

Ende dencken op haer wesen soet

 

Ende studeren altijt in venus saken

 

Ick hope het sal noch werden goet