Antwerps liedboek

106 Een nyeu liedeken.

1
Ic quam mer gister auont also mi dochte
Daer moete mi een meysken een meysken dat was fier
Ick boot haer goeden auont met woordekens sochte
Oft ic een vreken met haer mocht maken chier
Si seyde lief coemt schier / en beyt niet lanck
Ic sal gaen boeten tvier coemt door die ganc

[fol. 60r]

 

Op dat wt ons verblijen en laten alle fantasien.

 

Ende melancolijen nv ende tot allen tijen

 

 

 

2

 

Ic quam met haesten spoede si sach al omme

 

Om ende om al na die nijders quaet

 

Si sprac met snelle woorden ic heet v willecome

 

si toonde mi daer een also fieren gelaet

 

Si seyde liefken gaet ende weest bedect

 

Mijn herteken verfraeyt bi dit bancket

 

Op dat wi ons verblijen. etcetera.

 

 

 

3

 

Si hief op en si sanck met also soeten tale

 

Alsulcken voeysken en had ic nije ghehoort.

 

Haer stemmeken dat clanck ghelijcken dye nachtegale.

 

Met minne so worde mijn hertken so doorboort

 

Si seyde gaet ongestoort ick blijf v by

 

Ten worter niet gehoort doet v willeken. met mi

 

Op dat wi ons verblijen. etcetera.

 

 

 

4

 

Ick lach te nacht bi haer wi waren alleyne

 

Gebruyckende daer ons beider sherten lust

 

Hi seyde lief weest gedachtich die woorde|kens reyne

 

Die wi te samen in minnen hebben gheblust

 

Si seyde liefken rust in die armkens van mijn

 

Op dattet si ghesust voor die nijders fenijn

 

Op dat wi ons verblijen. etcetera.

 

 

 

5

 

Daer laghen wi twee wi twee wi mosten scheyden

 

Het scheyden dat dede ons beyder herte verdriet

 

Haer oochskens op hem loeghen haer handekens die si spreyde

 

Ic bid v mijn alderliefste en segtet immers niet

 

Wi willen noch te samen al in dat riet

 

Wi willen iolijt bedrijuen spijt al dees nijders diet

 

Op dat wi ons verblijen ende laten alle fantasien

 

Ende melancolijen nv ende tot allen tijden