Antwerps liedboek

74 Een oudt liedeken

1
HEt viel eens hemels douwe
Voor mijns liefs vensterkijn
Ick en weet geen schoonder vrouwe
si staet int herte mijn
si hout mijn herte beuangen.
Twelck is so seer doorwont
Mocht ic troost ontfanghen |
so waer ic gansch ghesont.

2
Die winter is verganghen
Ic sie des meys virtuyt
Ic sie die loouerkens hangen
die bloemen spruyten int cruyt
In gheenen groenen dale.
daer ist genoechlijc zijn
daer singhet die nachtegale
Ende so menich voghelkijn

3
Ic wil den mey gaen houwen
voor mijns liefs veynsterkijn
Ende scencken mijn lief trouwe
die alder liefste mijn.
Ende segghen lief wilt comen
voor v cleyn vensterken staen
ontfaet den mey met bloemen
Hi is so schoone ghedaen

4
Tmeysken si was beraden.
si liet haer lief in
Heymelic al stille
In een cleyn camerken |
daer lagen si twee verborghen
Een corte wijle ende niet lanc
die wachter opter mueren.
Hief op een liet hi sanck

5
Och isser yemant inne
die schaf hem balde van daen.
Ic sie den dach op dringhen
Al in dat oosten op gaen
Nv schaft v balde van henen
Tot op een ander tijt
den tijt sal noch wel keeren
Dat ghi sult zijn verblijt

6
Swighet wachter stille
Ende laet v singhen staen
daer is so schoonen vrouwe.
In mijnen armen beuaen
Si heeft mijn herte genesen
Twelc was so seer doorwont
Och wachter goet gepresen
En makes niemant condt.

[fol. 44r]

 

7

 

Ic sie den dach op dringhen.

 

Tscheyden moet ymmer zijn

 

Ic moet mijn dageliet singen

 

Wacht v edel ruyter fijn.

 

Ende maect v rasch van henen.

 

Tot op een ander tijt.

 

den tijt sal noch wel comen.

 

dat ghi sult zijn verblijt.