't Amsteldams Minne-Beeckie

Op nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen

[Breghje was lest heel belust]

Stemme: Van Theunis.

Breghje was lest heel belust,
En geerich om te trouwen,
Sy liet haer Moertje noyt in rust,
En songh sonder op-houwen:
'k Hout met onsen Theunis, 'k hout met onsen Theunis,
Ick segh het hem nae, tot zijnder eer,
Dat hy op 't soenen niet deun is.

2 De Moer die sprack wel malle Brecht,

Wil jy ons Teunus minne?
Iae Moer: 't is sulcken reynen knecht,

[p. 202]

 

Hy speelt staegh in mijn sinnen,

 

'k Hout met onse Teunis, &c.

 

3 Laestmael ginck ick door het gras

 

Met hem heel soetjes wandelen,

 

Mijn docht ick in den Hemel was,

 

Soo wist hy my te handelen,

 

Ick houdt met onse Teunis, &c.

 

4 Als ick denck om lonckjes soet,

 

Die hy schoot van ter syen:

 

Ick krijgh een grillingh deur mijn bloedt,

 

O! 'k mach de knecht soo lyen,

 

Ick houdt met onse Teunis, &c.

 

5 Al quam de grootste van het Landt

 

Met hooghe eede sweeren,

 

Dat ick sou wesen zijn eyghen Sant,

 

Ick sou hem niet begeeren,

 

Soo hou ick het met Teunus, &c.

 

Dus Moertje laet het mijn toch toe,

 

Dat ick mach Teunis krijghen:

 

Al maeckten jy 't my noch soo moe,

[p. 203]

 

Ick wil en sal niet swijghen

 

Te roemen van ons Teunis, te roemen van ons Teunis,

 

Daer singh ick of // met groote lof,

 

Dat hy op 't soenen niet deun is.

Nut en schadelijck.