't Amsteldams Minne-Beeckie
(1645)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
AuteursrechtvrijOp nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen
[pagina 184]
| |
Toon: Ay schoone Nimph aensiet een machtich Coninck.Myn lieve Zon, ey sie de tranen vlieten,
Van mijne wangen af
Kan mijn verdriet u morwen, noch verdrieten,
Soo laet my dan het graf
Genadich door een soete gunst verwerve,
Op dese voet dat ick my noem,
De Dienaer van soo lief een Bloem,
En die mach sterve.
2. Mijn geest sal wis de dienst, die 'k eer bestede,
Ten dienst van u begeert,
Getrouw vervolligen, en de gebede,
Aen u wel eer vereert,
| |
[pagina 185]
| |
Vernieuwen met veel danckbaere ghesanghen,
Ghespronghen op de soete toon
Van uwen liefd, die my, o schoon!
Zoo heeft bevanghen.
3. En sal u, als een Enghel, noch versellen,
En u behoen voor leet,
Zoo yemant, buyten reen u zocht te quellen,
Dat juyst ick wilje 't weet,
Op datje toch gelijckje dee voor desen,
Aen mijn leven met de rust
Mijns asch versteur, maer in 'er lust
En vree laet wesen.
4. Maer hou! mijn sin verdraeyt, ick schey uyt 't minnen;
Het stoot my teghen 't hart,
Ick soeck weer naer mijn eer gesonde zinnen,
En gruw voor sulck een smert.
Hoe stond' doch met my en met mijn leven,
Dat my soo soet, en lustigh viel,
Dat ick 't verliet, en mijne ziel
Ten roof gingh geven.
| |
[pagina 186]
| |
5. 'k Meen 't ghenot van sulcke viese grepen
Waer in maer onrust steeckt,
Indien men niet ghenoeghsaem is gheslepen
Dat, alsmen wil, weer breeckt
De reecx van dese viezigheen der dinghen,
Die niet dan sotheyt in ons voen:
Ia schranderen botte grillen doen,
En daer van singhen.
6. Doch slaet men op het best zijn lievende ooghen,
Het schijnt ons niet dan goud:
Maer ach! O! ramp, men is soo dra bedroghen,
In waen, mits 't haest, of spa ons roud,
Dat wy soo slecht sijn in elend vervallen,
Dus draegt men 't leeft zijn dat 'er van
In onse zielen blijft, wech dan,
O schadelijck mallen.
Verwin u zelve. |
|