't Amsteldams Minne-Beeckie

Op nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen

[p. 90]

[Myn Roselyn gingh, op een dagh]

Stem: Puis que de vivre sans aymer.

Myn Roselyn gingh, op een dagh,
Haer door het groen verlusten;
Waer sy juyst Venus Soontje sagh,

[p. 91]

 

 

Ten minne-strijd sich rusten.

 

Koom (sey'se) Dwingelantje, vry,

 

Legh af u boogh, en kampt met my.

 

 

 

Cupido, die wel eer 't gheweldt

 

Ghesmaeckt hadd van haer ooghen,

 

Sprack: 'k koom niet teghens u te veld,

 

Dan met mijn pijl, en booghe:

 

Een naeck ontwapend Kindt vermagh

 

Niet teghens sulcken blixem-slagh

 

Dan sooje lust in 't kamppen hebt,

 

Ick sal mijn pijllen breken,

[p. 92]

 

Indien g'u tonghe noit verrept;

 

Want sy ontzielt met spreken:

 

Indien ghy bey uw ooghen sluyt;

 

Want scherpe schichjes schietjer uyt.

 

Mijn Roselyn die lustich waer,

 

Te worst'len, met dien Ionghen,

 

Sprack, wel-ghemoed: Sie daer, sie daer;

 

Ick baey een wijl mijn tonghe,

 

En sluytte bey mijn ooghen dicht:

 

Noch tart' ick 't lichte Minne-wicht.

 

De Minn verwacht den aen-val niet:

 

Maer tijdt gheswind aen 't vluchten,

 

Terwijl hy kans tot vluchten siet;

 

En roept haer toe, met suchten:

 

Al stelje tongh, noch oogh te werck,

 

V schoonheydt is my noch te sterck.