't Amsteldams Minne-Beeckie

Op nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen

Kusjen.

Stemme: Schoonste Nimphje van het Wout.

'K Lach zieltogend' uytgestreckt,

En bedeckt

Met een wolck des doots mijn ooge.
't Scheen mijn ziele sou terstont

Vyt mijn mont

Haer vlucht drijven naer om hooge.

Wanneer Laura tot my schoot,

En aenbood'

Haere minnelijcke lippen,
Haere lippen daer de bien

Wel toevlien,

Om daer honich uyt te kippen.

[p. 89]

 

Door de soeticheen, die sy

 

Doe aen my,

 

Quam door haer gekus te geven;

 

Voeld' ick strax dat in my weer

 

Daelde neer

 

Een nieuw en een manlijck leven.

 

Aldus sien w'een lamp, wiens vier

 

Wt was schier,

 

En die wy droef sagen quelen,

 

Soo men nieuwen oly maer

 

Giet in haer

 

Haer vlam sal strax weer bly spelen.

 

Hemel gunt my dat ick meer

 

Dus lig neer,

 

'k Wil wel dick dus half doot wesen,

 

Indien my maer soo een mont,

 

Komt terstont

 

Door haer honich te genesen.

I. de Bruyn.