't Amsteldams Minne-Beeckie

Op nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen

[p. 26]

[Ghy die in 't zoetste van u lent]

Stem: Lestmael in 't krieken van den dach.

Ghy die in 't zoetste van u lent,
End' 't blijdste van u jeucht,
V ooghen en u zinnen sendt,
Tot queeking van u vreucht

Gae heen en vlecht een Krans'

Van roosjes, die de glans

Van een Godin gelijck een Zon beschijnt,
Dat het bloempje noyt en quijnt,
Schoon het de nijdt ondermijnt.

2 Ghy harders van het open velt,

In 't kiesen van een Maeght;
Niet anders als getrouheyt gelt,
Getrouheyt haer behaecht,

[p. 27]

 

Wie los in 't minnen holt,

 

Wert om en om gerolt,

 

En vindt na langh gevry van 't wederlief,

 

Niet als een droef ongerief,

 

't Loon van een snoo sinne-dief.

 

3 Ghy die na Pafos hof toereyst,

 

Om daer te zijn ghekroont,

 

Leert dat zijn strenge wett bereyst,

 

Ge-eert zyn of gehoont.

 

d'Een vindt op Venus koets,

 

Een heele zee voll' zoets,

 

Een ander die zijn avrechts deuntje speelt:

 

Zijn eygen licht hem verveelt:

 

En endelijck altijt queelt.

Uyt liefde.