Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[Roemwaerde Maeght een pronck der schoone]

Wijse: O Kersnacht schoonder dan den daghe.

ROemwaerde Maeght een pronck der schoone,
Hoe langh sult ghy weyg'ren weerloone,
Aen Celadon, seght Harderin,
Sal door mijn klacht noyt sijn bewoghen
V waerde hart? of tot medoghen
Eens keeren uwe wrevel-sin.

[p. 140]

 

2 Moord'resse mijns vryheyts, Goddinne,

 

Seght doch eens waerom dat u sinne

 

Versmaen soo preuts de min van my?

 

Of werdt u sin tot minne-plightjens

 

Beweeght veel eer door de ghedightjens,

 

En Polexanders soet ghevry.

 

3 Lieff Astrea, ick moet bekennen

 

Dat de soetigheydt syner Pennen

 

Mijn Boersche stijl te boven gaet:

 

Sijn rijm kan mijn dichts luyster roven,

 

Maer mijn liefd' gaet sijn liefd' te boven,

 

En mijn trouwheydt veel vaster staet.

 

4 Polexander door Rijmerye

 

Kan beter 't Maeghden hartje vleye,

 

Als Celadon, die al te slecht

 

Niet kan de soete Maeghde gunsjens

 

Winnen door rijmens Tover-kunsjens,

 

Maer tracht daer nae, door trouw oprecht.

 

5 Ick kan gheen Maeghde sinnen strelen,

 

Ick kan gheen gonst door konste stelen,

 

Mijn wapens zijn de diensten trouw:

[p. 141]

 

De kuyssche liefd', en 't droevigh smeecken,

 

Waer door ick soeck weer-min t'ontsteecken

 

In 't zieltje van mijn waerde vrouw.

 

6 Laet doch mijn trouw eens overwinne

 

V wreetheydt schoone Harderinne,

 

Of sal dan Polexander nu

 

V gonst, ach Nymph, alleen verwerven,

 

En ick hoop'loos verlaten swerven

 

Door 't vluchten van u, trots en schuw.

I. v. Mol. Liefd' is God'lijck.