Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[Breghje was lest heel belust]

Stemme: Van Theunis.

BReghje was lest heel belust,
En geerigh om te trouwen,
Sy liet haer Moertje noyt in rust,
En songh sonder op-houwen:
'k Hout met onse Theunis, 'k hout met onse Theunis,
Ick segh het hem nae, tot zijnder eer,

Dat hy op't soenen niet deun is.

[p. 142]

 

2 De Moer die sprack wel malle Brecht,

 

Wil jy ons Teunis minne?

 

Jae Moer: 't is sulcken reynen knecht,

 

Hy speult staegh in mijn sinnen,

 

'k Houdt met onse Teunis, &c.

 

 

 

3 Laestmael gingh ick door het gras

 

Met hem heel soetjes wandelen:

 

Mijn docht ick in den Hemel was,

 

Soo wist hy mijn te handelen,

 

Ick houdt met onse Teunis, &c.

 

 

 

4 Als ick denck om de lonckjes soet,

 

Die hy schoot van ter syen:

 

Ick krijgh een grillingh deur mijn bloedt,

 

O! 'k mach de knecht soo lyen,

 

'k Houdt met onse Teunis, &c.

 

 

 

5 Al quam de grootste van het Landt

 

Met hooghe eeden zweeren,

 

Dat ick sou wesen sijn eyghen Sant,

 

Ick sou hem niet begheeren,

 

Soo hou ick het met Teunis, &c.

[p. 143]

 

6 Dus Moertje laet het mijn toch toe,

 

Dat ick mach Teunis krijghen:

 

Al maeckten jy 't my noch soo moe,

 

Ick wil en sal niet swijghen

 

Te roemen van ons Teunis, te roemen van ons Teunis,

 

Daer singh ick of // met groote lof,

 

Dat hy op 't soenen niet deun is.

Nut en schadelijck.