Amsterdams minne-beekje. Deel 3

T'samen-gesangh, tusschen Tyter en Sylvia,

Stemme: Pronckje van de Maeghden.

Tyter.

PRonck van d'Harderinne,
Waer heen wilt ghy dryve?
Ay, keert uwe sinne,
En wilt hier wat blyve,
Wilt my doch gheryve,
Dit's u een kleyne saeck:

[p. 61]

 

Vriendinne // die ick minne,

 

In u lede // en sede

 

Schep ick groot vermaeck.

 

Sylvia.

 

2 Lust u mijn te quelle,

 

Ick sal 't garen leyde.

 

Tyter waer toe 't lelle?

 

Gaet u Schaepjes weyde,

 

Wilt u Beesjes leyde

 

In t Klaver-rijcke gras?

 

V Schapen // die gapen

 

Van hongher, en kommer,

 

Gaet en voedtse ras.

 

Tyter.

 

3 't Schijnt mijn Schaepjes treuren

 

Schoone Harderinne,

 

Om dat mijn ghebeure

 

Niet mach uwe minne:

 

Wilt u recht besinne,

 

Beheerster van mijn Ziel,

 

Wt jonste // u gonste

 

My thoone // wilt schoone,

 

Voor wien ick kniel.

[p. 62]

 

Sylvia.

 

4 Tyter door u vleye,

 

En u minlijck smeecken,

 

Soudt ghy schier verleye

 

Mijn, en voorneem breecken,

 

'K voel u vriendelijck smeecken,

 

Vermurwt mijn harde hert:

 

Tyter.

 

Mijn hopen, u loopen,

 

V vluchten, mijn suchten

 

Zijn teeckens mijns smert.

 

 

 

Sylvia.

 

5 Wilt het suchten staecken,

 

En wilt u verbleye,

 

Wilt u nu vermaecken

 

In dees groene Weye,

 

Tyter door u vleye

 

Beweeghde ghy 't ghemoet:

 

Weer minne, ghy vinne

 

Sult hede, ter stede,

 

Voor 't gheen ghy doet.

 

 

 

Tyter.

 

6 Sylvia mijn waerde

 

Ghetrouwe Harderinne,

[p. 63]

 

Schoonste van der aerde

 

Nu ghy my toont minne,

 

Is Tyters hart van binne

 

Met Hemels-vreught belaen:

 

't Schijnt de Goden // ons noden

 

Op kusjes // en lusjes,

 

Dies laet ons gaen,

 

 

 

7 Off'ren Roos en Bloeme

 

Op Venus Altaere,

 

Die met vreught sal roeme

 

Van ons soet vergaere,

 

En ons t'samen paere,

 

Wtmuntende Goddin,

 

Siet ons Lamme // ons Ramme,

 

Ons Schapen // die rapen

 

Een vreught in ons min.

Liefde verblijdt.