Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[p. 56]

Janijs Minne-klachten.

Stemme: Roielle dat isser de schoonste.

WAer vlucht ghy doch heen mijn waerde Godin
Dus schuw // onder 't luw // daer ick u soo min?
Ey blijft doch staen, ey Cloris 'k bid u rust
Vol doet ach Nimph, mijn minnens grage lust.

2 Hoe dickwils heb ick in 't naerste der nacht,

Met klachten // gaen wachten // jae slapend' onsacht,
In't natte velt op d'af-gehouwen stam,
Voor uwe hut, ick vaeck mijn rust-plaets nam.

3 Mijn tranend gesucht het geen ick dan dee,

De stroomen // en boomen // jae grasende vee
Mijn droeve druck nae bootsten, jae de Maen
Scheen, Cloris was met Janij mee begaen.

4 Doen ghy, ach Vooghdes mijn eerstmael verscheen

In't moeten // 'k u groeten // goddin maer waer heen
V soete tret u aerdigh lichaem droegh,
De liefd terstont mijn grage lust mee joegh.

[p. 57]

 

5 V aerdige tuytjes ghevlochten soo braev'

 

Die vongen // en dwongen // mijn tot u slaev,

 

En 't soet gebloos dat op u kaeckjes leefd,

 

Mijn onversiens geheel verwonnen heeft.

 

 

 

6 Nu leev' ick alleen in u soet ghebiet,

 

Princesse // Vooghdesje // ey laet mijn verdriet

 

V stale hert bewegen tot ghenae,

 

Van mijn, die steedts tot u believen stae.

 

 

 

7 Waer van dat kan tuyghen u lamren al

 

Die 'k hoeden // en voeden // in't klaver-rijck dal,

 

Doen ghy mijn Son waert met Grusel nae stee,

 

Het quijnde van de klaeghjes die ick dee.

 

 

 

8 Ach dat de natuer haer tongh eens ontbont,

 

Haer smeken // sou breken // u hertje terstont,

 

Ick weet dat ghy, dat ghy niet meer dus straf

 

Soud vluchten, van u trouwe Ianij af.

 

 

 

9 Dan soo mijn geween u niet en bekoort

 

Sal wreede // daer mede // mijn ziel zijn vermoort,

 

'T verliefde hert sijn woonplaets dan verlaet,

 

Dat ghy mijn leven, hatigh van mijn gaet.

[p. 58]

 

10 Dan sal mijn gheest, waer dat ghy oock zijt

 

Afgrijslijck, en yslijck, steets volghen altijt,

 

Met naer ghegrim, en met een holle spraeck

 

Steets roepen: Cloris, Cloris, Cloris wraeck.

 

 

 

11 Dus sal hy soo langh dan sweven op aerdt,

 

Jae raecken, en maecken u stadigh vervaerdt,

 

Tot ghy op 't lest roept Iany, Iany, ach:

 

Ey komt dat ick doch met u paren mach.

 

 

 

12 Dan lacy, gheen roepen en hellept dan meer,

 

Gheen suchten, noch vluchten, ick laet u dan weer:

 

Dies Cloris komt en mijn begheert' voldoet,

 

Eer u, mijn waerde, dese straff ontmoet.

J. Soet.

Niet soeter.