Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[p. 47]

Mey-Liedt,

Stemme: Ghy lodderlijcke Nymphen soet.

SIet hier de aldersoetste tijdt,
Die, al wat adem schept verblijdt,
En koestert dert'le wenschen
Van sterffelijcke Menschen.

2 Die't groene lof, dat winters kracht

Ontwijt heeft, en te niet ghebracht,
Lockt met haer lieve lonckjes
Wt schijn-verdorde stronckjes.

3 Die't aertrijck kleet met blijde kleur,

Van Bloemtjens, die haer versche geur
Doen uyt haer blaetjens rijsen,
Om t hert, en breyn te spijsen.

4 Nu leeft, dat levend scheen als doot,

Het Pluym-gediert, van lust ontbloot,

[p. 48]

 

Queelt op verheven topjens,

 

Met opgheblasen kropjens.

 

5 Het schobbigh Dier, indien het mocht,

 

Begaf sijn vinnen in de Locht,

 

Dat nu, om tijdt verliesen,

 

Sich baeckert in de Biesen.

 

6 Nu lijmt Philander menigh Liet,

 

Daer Cloris, met sijn snelle Riet

 

Op past, om soete minne

 

Te voen van Harderinne.

 

7 En dat Granida 't grasjen bindt,

 

Waer van dat Thyrsus 't knoopjen vindt,

 

Terwijl haer Schaepjens weyden,

 

En woelen on-verscheyden.

 

8 En siet het sacht-ghewolde Vee,

 

Het Oy, de Ram, de Lam'ren mee

 

Zijn vrolijck om het paren

 

Van die haer trouw bewaren,

 

9 En grasen in het Bruylofts-goet,

 

Van Maeghde-kruydt, en Rosenhoet:

[p. 49]

 

Wat kan men soeter wenschen

 

Voor sterffelijcke Menschen?