Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[Myn beminde hartje]

Op de wijse: Vliedt heen droeve suchjes.

MYn beminde hartje,
Waerom toont ghy u soo wreet tegens u wel-beminde?

Ick hoop dat mijn smartje

Haest ghenesen sou, kon ick u slechts ontrent de Linde vinde,

Daer wy laetst t'saem verselschapt saten: ay keert weer,

Want het isser vry,

Ay komt by my,

Ick lief u trouw begheer.

2 En hoort doch mijn klachten,

Die 'k uytstortend' doe, in dese woeste wilde Wildernissen:

Mocht ick eens vernachten

Nevens uwe zyd, maer ghy seght altijdt dat het my sal missen,

't Welck ick met hoop de daghen mijns levens, o Hardrin,

Loopt doch niet soo haest,

Nochte verbaest,

Maer toont my wedermin.

[p. 50]

 

3 Rust en hoort het kermen

 

Van u trouwste Lief die 'k wete dat alsnu op der aerd' mach leven:

 

Ach wilt u erbermen

 

Over mijn suchjes Lief, en wilt my doch weder antwoort gheven,

 

Maer het schijnt dat ghy 't slaet geen acht, o wreede maeght:

 

Dies in pijn en smert

 

Verteert mijn hert,

 

't Welck de Goon zy gheklaeght.

 

 

 

4 Immers dit mijn klaghen

 

Acht ghy Liefste Lief niet meer, maer minder als de lichte winden,

 

Of ghelijck de vlaghen

 

Die heen vlieghen, toeft mijn lief, mijn hoop, mijn troost en wel-beminde,

 

Wilt niet langer dus schichtigh vlien, maer keert doch weer,

 

En komt by u troost,

 

En hem verpoost

 

Van sijn pijn en hartseer.

 

 

 

5 Ay soo 't schijnt dat ick u

 

Hart verwonnen heb, door al dit roepen en mijn droevigh krijten,

 

Lief denckt niet dat ick schuw

 

V bywesen soet, waeromme wilt ghy Lief my dan versmijten?

[p. 51]

 

Ick hoop dat wy soo sullen leven als Liefjes doen,

 

Daer mijn schoone vrouw

 

Mijn handt op trouw,

 

Kom gheefme doch een soen.

I. Piloor.

Ick leer eerst.