Amsterdams minne-beekje. Deel 3

La Rosignol.

ROsemonde die is soo straf,
Dat ick haer een Kusje gaf,
Voort sou sy van my vluchten:
Rosemond die is soo wreet,
Ghy zijt het Goden die het weet,
Daerom klaegh ick u mijn leet
Met ghestadigh suchten.

2 Tranen vliet, ey tranen vliet,

En mijn droeve Ziel begiet
Tot koelingh van mijn smarte:
Zuchjens vliedt nae Rosemond,
Seght dat sy weder maeck ghesond

[p. 46]

 

D'onverdraghelijcke wond

 

Van 't ghepijnight harte.

 

 

 

3 Klaghjens door de wolcken dringht,

 

Klaeght soo, dat u stemme springht

 

Daer 'k laetst mijn suchjens zonde,

 

Tot vermurwingh van haer siel,

 

Sult ghy haer segghen, dat ick kniel,

 

En ter aerden neder viel,

 

Voor mijn Rosemonde.

 

 

 

4 Rosemond mijn goude Son,

 

Die mijn jonghe Siel verwon,

 

Aenhoor mijn droevigh weenen:

 

Of soo niet, soo sult ghy sien

 

Hoe dat ick nae de doodt sal vlien,

 

En mijn jonghe leven dien

 

Met haer te vereenen.