Amsterdams minne-beekje. Deel 3

[p. 44]

['T is onlanghs gheleden]

Stemme: O mijn soete Enghel.

'T Is onlanghs gheleden
Op een morghenstondt,
Dat ick quam ghetreden
Daer ick Laura vondt,
Door het Bosje weyde,
Met haer drabligh Vee,
Lam en Schaepjes leyde
Bock en Geytjes mee.

2 Wat verder sach ick komen

Herders twee, drie, vier:
Langhs de groene Boomen,
Nevens d'Eg'lentier:
Daer het Nachtegaeltje
Alsoo helder singht,
Dat sijn lieflijck taeltje
Door het Bosje klinckt.

3 Tyter speelden op't Fluytje,

Cloris songh een Liedt,
Phillis op haer Luytje,
En Pan op sijn Riet,
Waren vreughdigh t'samen,
Maeckten soet gheluydt,
't Scheen haer koers sy namen
Naer het Klav're-kruydt.

4 Ic sach dees liefjes wand le

Yder by de zijn,
'k Sagh haer minlijck hand'le,
Maer ick miste mijn
Veldt-goddin Lerinde.
Die ick niet en vondt,
'k Socht mijn wel-beminde
In de Morghen-stondt.

5 Van haer ging ick treden,

Socht dieper in't Wout,
Met een yv'righede
Door het dichte Hout,

[p. 45]

 

Ofts' haer gingh verschuylen,

 

Om van mijn te zijn:

 

Dies socht ick in kuylen

 

Nae mijn Nymphelijn.

Liefde verblijdt.