Amsterdams minne-beekje. Deel 1



[pagina 181]
[Ach overschoone vrouw]
Op de wyse: Nae dien u Goddelijckheydt, &c.j ACh overschoone vrouw Aensiet doch eens mijn trou, Die ick u staegh toedraghe, Ick kome in de nacht Met bidden en met klaghen Door groote liefdens kracht. 2 V trotse brave leen Die doen nu mijn gebeen Op off'ren aen u schoone, En dwingen dat ick moet V mijne dienste thoone, En vallen u te voet. 3 Want mijn verlieft ghemoet Ontsteeckt mijn heete bloedt, En doet de brandt vermeeren, En kruypt 't gebeente in, Ghy kond mijn ziel beheeren, En draeyen na u sin. 4 Ick stae hier voor u deur, Vol suchten en ghetreur Met druck en pijn belade, Gy toont een gunstigh oogh Bewijst my doch genade Beweeght door groot medoogh. 5 Laet nu mijn nat ghetraen V doch ter herten gaen, Op dat ick troost verwerve, Want mijn bedroefde hert Indien ick u moet derven, Vergaet door pijn en smert. 6 Ey hertje weest dan milt, Op dat eens wort ghestilt
[pagina 182]
Mijn suchten, klagen steene, Want mijn verdorde ziel Gantsch afgemat door weene, De rif niet langher hiel. Rede doet leve.