Amsterdams minne-beekje. Deel 1

[Ach lief hoe bitter, ist my gescheyden]

Stemme: Wout ghy my geven een Conings leven.

ACh lief hoe bitter, ist my gescheyden,
Te zijn Goddinne, van u die 'k beminne
Boven yemant el,
Ja Silvia, Silvia, oorsaeck van al mijn quel.

2 Onluckigh, mach ick voorwaer wel noemen

d'Vyr dat mijn oogen, eerstmael 't soet vermogen,
Sagh uws ooghs gestrael,
My docht dat ick doen was in 's Hemels sael.

3 Maer nu, och lacy, ick lamentere

En al mijn vreuchde, keert in ongeneughde,
Ja van druck ick sterf,
Om dat o schoone, ick u gesuchte derf.

4 Hebt doch medoghen, ick die demoedich

Al knielend smeecke, om u hert te breecke,
't Welck soo is verhert,

[p. 131]

 

Ach Silvia, Silvia, verlicht toch eens mijn smart.

 

5 Wilt my o, schoone toch weer liefd toone,

 

Ghy sult bevinde, ach mijn ziels-beminde,

 

Wat ick u soo trouw

 

Ach lief sal wesen, als oyt was man zijn vrouw.

 

6 Hier mee Princesse sal ick verwachten

 

O Parragonne. sien wat ghy sult jonne

 

't Leven of de doot,

 

Ach Silvia, Silvia, aensiet mijn liefde groot.

Q. V, Voort. Hope voet.