Amsterdams minne-beekje. Deel 1


[Naer dien de Goddelijckheyt]
Stemme: Brodroncken Venus wicht. NAer dien de Goddelijckheyt Streckt tot medogentheyt Noyt heeft beweeght door suchten, Sal uyt dees bange borst Mijn Geest droevigh vluchten? Want die na 't sterven dorst. 2 Ach' boomen, telgh en Cruyt, En groene Laure spruyt En ghy vercierde weyden, Aenhoort dees droeve klacht, Van u Harder int scheyden, Die om zijn Lief versmacht 3 Hoe vaeck heb ick gemaelt, En door het Bos gedwaelt, Op hoop mijn schoonst te vinden, Maer siende nergens niet, Riep kom dieren verslinden
[pagina 121]
Een die zijn tijdt verdriet. 4 En kom ick haer ontrent, Stracx zy haer van my went, En gaet haer wijt verbergen, Daer de onervarentheyt Niet te volgen sou vergen In sulcken eensaemheydt. 5 Maer laes, 't is alles wint, Mijn Silvia die vint In mijn lyden behaghe Sy lacht om mijn verdriet. En zy spot met mijn plage. En voor mijn tranen vliet 6 Vaert wel gekrulde vlecht, Met strickjes vast gehecht, d Welck mijn ziel zijn boeyend, Vaert wel mijn oorsaecx pijn, Want die blakerende gloeyend, Stervend geeynt sal zijn. 7 En ghy Albastre borst Waer op dees Minnaers Vorst Soo cierlijck plach te spelen, Vaert wel mijn oorsaeckx pijn, Want u stralen vervelen En swaer benouwen mijn. 8 Adieu mijn lammeren al En schaepjes die int dal, Dus hoedeloos gaet dwalen, Aen hoort dit droef verhael, Van u Harder vol qualen Nu voor de laetste mael. Verkeert haest.