Amsterdams minne-beekje. Deel 1

[Hoe weerhanigh, los van gedacht]

Stemme: Rogiers bontemps.

HOe weerhanigh, los van gedacht,
Ist Vrouws gheslacht?
Hoe licht verkeert haer wuste sin:
Hoe ongedurigh, en wispelturigh

Is hare min.

2 Doe ick mijn lief om minne badt,

Doe bleefse prat,

En wou my nau ten antwoort staen,
Heel norts, en spytigh,

[p. 85]

 

Heel bits, en bytigh,

 

My snaeuwden aen.

 

3 Hoe schoon ick smeeckte, vleyd' of sprack,

 

De walgh haer stack,

 

Van my, en oock van al mijn doen,

 

Mijn droeve klachten,

 

Haer noyt afprachten

 

Een enckel soen.

 

4 Maer nu my het langh loopen wraeckt,

 

Sy na my haeckt:

 

Nu trachtse selver na mijn min,

 

Maer myne sinnen,

 

Een ander minnen,

 

Die 'k trouwer vin.

 

5 Had sy doorsnuffeld Hoofts Granid.

 

Daer merch en pit

 

Van welgesoute reen in steeckt,

 

Sy had ghelesen

 

Dat trots te wesen

 

De liefde breeckt.

 

6 Daer Daiphil Dorelea vleyd

[p. 86]

 

Hy aldus seyt:

 

Dat die geboden dienst versmaet

 

(Reuckloos en domme)

 

Wenschter wel omme

 

Alst is te laet.

N. P. Verandert in tijts