Amsterdams minne-beekje. Deel 1

Aen Juffrouw, L. M. H.

Stemme: Amarilli mia Bella.

Ha wreede Rosemonde.
Gedachtich lijt de smart,
En straffe wonde,
My door het oogh gesonde,
Tot in myn hert?
Laet bracke tranen reegen,
Tot meedoog u beweegen.

[p. 76]

 

Wat voor de vreughd' hebt ghy my toe gesonden

 

Roosemonde, Roosemonde, Roosemonde, dees wonde.

 

2 Beulin en straffe Vrouwe!

 

Moordersse van mijn ziel,

 

Waer is de trouwe,

 

Die ghy trouw, swoert te houwe:

 

Heeft die een kiel,

 

Door grondeloose kolcke.

 

Gevoert naer vreemde volcke?

 

Soo wensch ick dat de vloet hadt op gesoope

 

Roosemonde, Roosemonde, Roosemonde, mijn hoope.

 

3 Wel hebt ghy een verlange,

 

En graeghten tot mijn doot?

 

'k Ben u gevange:

 

Komt wreed' en al te strange,

 

Beulin door stoot,

 

Dees geofferde lede

 

Die willich zijn te trede,

 

Daer sy geen licht naer duysternisse speuren,

 

Roosemonde, Roosemonde, Roosemonde, met treure.

 

4 Ach of mijn droeve claegen.

[p. 77]

 

V stael ver-herde hert,

 

Soo mocht door knagen.

 

Dat ick naer mijn behaegen

 

Troost voor mijn smaedt,

 

Van u eenmael mocht erven,

 

In plaets van levend' sterven,

 

Ick soude dan, tot weer-loon met Laeurieren

 

Roosemonde, Roosemonde, Roosemond' u, vercieren,

N. van Haeren.

In lyden geduldich.