Amsterdams minne-beekje. Deel 1

[Het aertrijck ende zee]

Stemme: Ghy heylicheytjes. &c. Ofte: Ghespeeltjes wijl de tijt, etc.

HEt aertrijck ende zee, de visschen inde stroomen,
Het ongetemde vee, dat door de bosschen swiert,
En 't tedere ghediert

[p. 16]

 

Betreurt mijn droeve staet waer in ick ben ghekomen.

 

2 Geen Satyr op het velt in syne lust-Prielen

 

Ons eenigh deuntjen schenckt // en Pan door mijn verdriet,

 

Beweeght, vergeet zijn Liedt,

 

Mijn Laura sit alleen om mijn verdriet te quelen.

 

3 De schichten die mijn borst verstoppen, en versmoren,

 

Die loos is sonder hulp, in haer bewuste stoep,

 

Dies of ick smeeckend' roep,

 

Sy stiert mijn klachten wegh, en stopt haer wreede ooren.

 

4 Haer overstaelde hart, met wreetheyt gantsch bevangen.

 

Aenschout mijn droefheyt wel, en siet het lyden aen

 

Maer sonder acht te slaen,

 

Keert haer preutsche tret, en volght haer oude gangen.

 

5 Ach Laura onbevleckt, soo 'k ongetroost moet blyven,

 

Doorsteeckt mijn teder hart, dan is mijn smart gedaen,

 

En als ghy 't hebt bestaen,

 

Laet op mijn nare Graft dees droeve veersen schryven:

 

6 Hier leyt de Minnaers proef, die 't jong-ghejaerde leven

 

Op offerde de Goon, dat vrye wil gheboot,

 

En liever sagh de doot,

 

Als dat het eene hert het ander sou begeven.

Tynagel.