Amsterdams minne-beekje. Deel 1


[Dat Phillis reyst en spoeyt]
Stemme: Nu dat de nare nacht, &c. DAt Phillis reyst en spoeyt, Mijn lust en vreught gesnoeyt, Want sy laet my geboeyt En vast ghekluystert Hier op den oever staen, Hoe kan t my droever gaen? Dan van haer licht voortaen Te zijn verduystert.
[pagina 5]
't Is moordery alleen te blyve En sien zijn vreucht voor wint afdryven. 2 Phillis siet toch eens uyt, Hoe ick naer oogh de schuyt Waer in mijn waerste Bruydt Wort wegh gedraghe, Phillis en hoort ghy niet Ghy die mijn ziel ghebiedt, Of wilt ghy met verdriet Mijn eeuwigh plaghe Ick sal nochtans de gene wesen Dien ick u heb gheseyt voor desen. 3 Geen Tygers wreetheyt noch: Het alderwreest bedroch, Of wat met Beere soch Is opghetoghe Of al de Paerde kracht Of d' Olyphante macht, En sal mijn droeve klacht Belette moghen, Ick wil en sal u eeuwigh minne,
[pagina 6]
En noyt veranderen mijn sinne 4 Vaert vry dan noch soo wijt Reyst, runt en vlucht altijt, Phyllis waer dat ghy zijt Sijn mijn gedachte, Ick sal met trane vloet Veel beter als de gloet, Die ghy mijn storten doet Een uytkomst wachte. Veel hoop en vrees en duysent sorghe Die mijn als met een strick verworge? 5 Indien ick op de hoop Niet dickwils heene kroop De droeve vrees die sloop Met my ten grave, En dat ick sterve sou In d'alderdiepste rou, Soo blijf ick wreede Vrou // Altijt u slave. Mijn geest sal naer mijn doot noch pooge Ten dienste staen voor uwe ooge.