Amsterdams minne-beekje. Deel 1

Aen Juffrou N. N.

HA preutsche Nymph, waent ghy dat myne lippen
So dartel zijn op Maechden-snoepery?
Dat wulpsch en geyl ick drucken sou de tippen
Van uwe mont, neen dat sy ver van my.
Een eerlijck wesen, en een heusch gevry,
Wort niet mispresen, noch gelaeckt van my:

Maer my hooghwaerdigh zy.

Hoe soud ick dan ontaerd van 't eerelijck minne

Mijn tongh gebruycken tot dartle gesoen?
Daer ick noyt liet huysvesten in mijn sinne
Een tochje dat oneerbaerheyt soud voen,
Maer heb verkoren een eerlijck bysijn,
En ghy in tooren hebt geweygert mijn

V gonst: 't welck my doet pijn.

[p. 4]

 

Doch soo ghy eens te deegh gaet overweghen

 

In u gedacht mijn kleyn begangen schult

 

Dat ick u kuste (lief) daer ghy waert tegen,

 

'k Weet ghy my meer als voor heen achten sult.

 

Schoon Margarite vooghdes van mijn sin,

 

Mach ick genieten uwe wedermin,

 

Ick acht u mijn Goddin.

N. Pels. Verandert in tijts.