Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

[p. 140]

Heul-Deun.

Stem: Hendrick sou uyt Vryen gaen, &c.

‘kWOu noch wel eens voor mijn doot
Soet uyt Heulen tyen,
Iae al kostent thien pont groot,
‘k Souwer in verblyen,
Als ’t maer slechts naer ’t leven ginck,
‘k Wenschte om geen liever dinck
Als een Brugh, of Meulen,
Met de meyt te Heulen.

2   O! dat ’s zeker hier op aerd’

Al mijn vreught en leven,
Vraeghtet oock mijn Vaer de Waerd
In de Stadt Geneven,
Die heeft my eerst bloot en naeckt
Dus al heulende gemaeckt,

[p. 141]

 

Achter in sijn Schuertje,

 

Tegen ’t blinde Muertje.

 

3   ’k Laet om ’t Heulen by de Maen,

 

(Dat ’s al hoogh geswooren)

 

Eten, drincken, slapen, staen,

 

Geeft geloof in ’t hooren,

 

Iae al seytmen, Heult niet meer

 

Iy selt zijn grootste Heer

 

Die een Boer mocht maken,

 

‘k Soud voor ’t Heulen staecken.

 

4   ’t Heulen, is soet tijdt-verdrijf,

 

’t Woont in al mijn Leden,

 

’t Speelt vaeck met mijn sinnen vijf

 

Naer verscheyde Steden,

 

Heul ick niet, ’t is teghen stroom,

 

’s Nachts ick soet van ’t Heulen droom

 

Met soo graghe lusten.

[p. 142]

 

Dat ick niet kan rusten.

 

5   O! jou grooten Heule Sot,

 

Seyde lest mijn Besje,

 

Jy bent waert te zijn bespot,

 

(Gaende met haer tesje

 

Om een kool, maer Moertjes toe)

 

‘k Zel jou ’t Heulen maken moe,

 

Spreeck ick eens een reysjes,

 

Van jou Heul, Heul Meysjes.

 

6   k Zey, al waerje noch soo dul,

 

‘k Selt van daegh gaen waghen

 

Met ons Buurmeyt, Leysje Smul,

 

Kent haer doch behagen,

 

Soo ben ick, ‘k en weet niet wat,

 

’t Beste quantje van de Stadt,

 

Die met hert en sinnen,

 

’t Heulen gaet beminnen.