Amsterdamsche Vreughde-stroom (Eerste deel)

De de de duysent, Peete Neel.

Toon: Flora.

DE de de duysent, Peete Neel,
Ie je laet mijn, by mijn keel,
Lijck was veur ’t vuur versmelten,
Bub bub brengh iens ien kraftig woort,
Tot tot tot mijn troost voort,

[p. 113]

 

Da dan dangst mijn luk op stelten.

 

2   Wae wae waer van is je hart so hert,

 

Da da dat hat niet eens murrew wert,

 

Deu deu deur mijn bijster duur sien?

 

Deu deu deur het druppelen van het nat,

 

Ke ke krijght een stien, een gat,

 

Ma maer jou hart is as muurstien.

 

3   Ie je je sint een lustigh pangt,

 

Dae daer by ick ien rustig quangt,

 

As twie paer aare quangten,

 

Nie nie niet te plomp van lijf en leen,

 

No no noch te boers van zeen,

 

Wae wa waer toe dan dit trangten.

 

4   Scho scho scho schort het men aen goet?

 

Scho scho scho schort het men an moet?

 

Scho scho schort het men an jaren?

 

Kick kick kick bin Kuythont noch Kappoen,

[p. 114]

 

Ian Hen noch schrinckelschoen;

 

Wee we souwent t’saem wel klaren.

 

Neel.

 

5   Wel Snappert hebje haest edaen?

 

Soo meughje vry weer heene gaen,

 

Ie paspoort is eschreven,

 

Melis.

 

Og! og! og! og! wat snoder sijt?

 

Ie je moortme beur mijn tijt.

 

Neel.

 

Daer leydt niet aen bedreven.

 

6   Gaet segh ick, noch iens gaet, Ian gat!

 

Melis.

 

Ke ke kijntjen ay! bedaerje wat.

 

Neel.

 

‘k Segh noch iens, datje voortgaet.

 

Melis.

 

We we wijl het aers niet wesen mach,

 

We we wens ick jou gendach.

 

Neel.

 

Ick wensch dat jou de moort slaet.