|
| |
| |
| |
Boere- Bruyloft.
JOncker mof, ende de Heer van Apen,
Quamen Coteris met sen luysen betrapen,
Op ien Papieren solder dansten zy,
Maer Lubbert de Leertouwer is daer door edropen,
Soo dat hy viel met sijn een voet in den Boeckweyten Bry,
Doen heeft Vrouw Lubberts seer qualijck esproocken,
Seggende, soude men hier niet met vreden meugen koocken?
En mits soo heeft sy nae de tangh etast.
Maer Lubbert is onder haer Boxen edoocken;
En heeft vrou Lubberts alsoo verrast:
Doen sloegh sy mis; maer sy had ’t angders epast,
| |
| |
Seggende, eet Tangen-broodt, op dat ghy ’t meught;
Maer Lubbert is ontsprongen so grooten last,
Denckt iens hoe sulcken Fiest het Hert verheught.
2 Machtelt van Aeckersloot, en Modde van Gompen,
Die quamen daer dangsen op haer houte klompen,
Uyt alle garpen beslickt als ien hongt,
Daer Tyripus Knorrepot met de Bruyt sat,
Sen Tabbaert was evoert met Varckens bongt,
En sen Broeck hing achter van sen gat,
Ende de Bruydt pronckte lijck ongse Kat,
Mits quam Docter Schudde-neus op ’t selve pas,
Die de Bruyt van de pip en de kouw’-pis genas;
Waer voor hem wiert geschoncken tot ien deught,
| |
| |
De Nieren van Broer Boris, schoon van ghewas,
Denckt iens hoe sulcken Fiest het hert verheught.
3 De Speelman had een Blaes schoon van geluyt,
Doen dangsten Stelman, Gobbetjen, en Iaep Kruyt,
Mit mier angdere Hangebroecken,
Gien schoone Vrouwen dorst men daer soecken,
Daer Matte Klinckebils begost te singhen,
En mits quam Goris Papsack, die wou iens springen,
Maer doen begost sijn broeck te scheuren,
Daer sach men hangen soo vreemde dingen,
Ia, slappe, lappe begrommelde leuren:
Men at daer, men dronk daer, men maeckte vreught,
Niemant en heefter willen treuren,
Denckt iens hoe sulcken Fiest het hert verheught.
| |
| |
4 Als sy nu feestelijck ter tafel saten,
Elck maeckte sijn muyl nat,
Sy Slobberden als Vraten,
Maer maeckten te vuyl wat;
Want Vaes de Stier-lubbert heeft sen boxen vol edreten,
Soo dat Me-vrou van ’t Kack in ’t Loock, die by de Heer van Tuyl sat,
Van den lieffelijcken reuck niet een beetje kost eten:
Wat spijs men daer op bracht, kan ick niet weten,
Dan de Struyf was Vuystloock en Backevis;
Niet dat ick segge dat sy malkander smeten,
Maer ghy meught dencken wat daer van is,
Die niet en rochte, die sloeg mis,
Ende daer meed’ soo scheyde de edele Jeught;
Van lachen kreegh ick seer grooten pis,
Denckt iens hoe sulcken Fiest het Hert verheught.
Hoe oubolliger, hoe beter.
|
|
Auteursrechtvrij